Strefa 27 - rozdział 8

~Rozdział 8

~ Tajemnicza strefa, głucha aria powietrza.

***

Riven chodził z głową w chmurach od rana. Odkąd wyruszyli w dalszą podróż do strefy 25, nie odezwał się słowem do nikogo. W oddali Vaice śmiał się z czegoś, wraz z Kenem. Lily szła ostatnia. Czarnowłosy zwolnił, żeby dotrzymać kroku blondynce.

- Kostka nadal cię boli ? - zapytał, niemal triumfalnie. Widział, że jego przyjaciółka długo nie wytrzyma z taką raną.
- Nie. - odparła chłodno. - Jest dobrze.
- Poważnie ? - spytał Riven. - W takim razie chodź nieco szybciej, bo zaraz się gubisz. - zaapelował. Nie dawał za wygraną. Wiedział, że blondynka zwichnęła kostkę, gdyż był tego świadkiem. Na dodatek Lily cały czas odmawia pomocy, więc będzie ich tylko opóźniać.
Nagle oboje usłyszeli czyjeś stękanie. Kiedy się obejrzeli, spostrzegli Maddy, wlokącą się na szarym końcu.
- I ty mówisz mi, żebym się pospieszyła ? - zaśmiała się cicho blondynka. - Siostro, co ci się stało ? - zapytała tym razem, zwracając się do brązowookiej.
- Mhm. - wymamrotała Maddy. Nie była specjalnie przekonująca.
- Przecież widzę, że jesteś blada. - zaapelował Riven i westchnął. - Chcesz się zatrzymać ? - Lily zdziwiła się, że jest taki miły w stosunku do jej siostry. Jeszcze wczoraj siedział cicho.
- Nie kłopoczcie się mną. To tylko... - nie dokończyła, gdyż upadła na kolana i zemdlała. Lily momentalnie znalazła się przy niej i podtrzymała.
- Maddy! - krzyknęła. - Vaice! - zawołała swojego brata. Ten zjawił się przy niej w nie mniej niż sekundę. Ken również podbiegł. Laurel podeszła powoli. Riven na chwilę wstrzymał oddech.
Muszę ci coś powiedzieć. Zachowaj to w tajemnicy.
W uszach odbiły mu się słowa brązowookiej. Zeszłej nocy, podeszła do niego i wyjawiła mu sekret, przez który teraz on patrzy na Lily zupełnie inaczej.
Wkrótce, pewien człowiek przyjdzie zabrać moją siostrę. Będzie chciał ją wykorzystać do swoich nikczemnych planów. Proszę, chroń Lily z całych sił. Błagam!
W tamtym momencie, po raz pierwszy, widział jak brązowooka się trzęsie. Najwidoczniej obwinia się, że to wszystko przez nią. Że przez nią, jakiś tajemniczy człowiek chce zabrać Lily. Jedynie jedno pytanie krążyło po jego głowie. Dlaczego ? Co takiego się stało ?
Najwidoczniej nocne przechadzki nie wspomogły jej zdrowia.
- Jest cała gorąca. - zaapelowała Laurel, przykładając brązowookiej rękę do czoła. - Jak daleko jeszcze do strefy 25 ? - zapytała.
- Jeszcze jakieś sześć kilometrów... to nie jest tak daleko, w porównaniu z całą drogą, ale dla Maddy, teraz … - powiedział Vaice.
- Musimy się tu zatrzymać. - oświadczyła Lily.
- Ale... - Riven na moment zamilkł. Palcem wskazał kilka małych krzaków. Poruszały się.
- Defekty. - wyszeptał Ken.
- Tylko czekają, aż się zatrzymamy. - zaapelował czarnowłosy
- Więc musimy dotrzeć do strefy 25 jeszcze dzisiaj i to szybko. - powiedziała Laurel. - Maddy, dasz radę iść ? To nie daleko. - zwróciła się do brązowookiej.
- Przepraszam... - wyszeptała brązowooka. - Nie chcę was spowalniać... - spróbowała wstać, ale na marne. Ponownie upadła i została złapana przez Vaice'a.
- No to pięknie. - powiedział Riven szeptem.
- Macie może jakiś kłopot ? - tajemniczy, głęboki kobiecy głos zaskoczył nagle wszystkich. Obejrzeli się za siebie i spostrzegli damę o mocno czarnych oczach i równie ciemnych włosach. Wyglądała na około 30 lat.
- Ktoś ty ? - zapytał oschle Riven.
- Nazywam się Rachel. - zaapelowała nieznajoma. - Jakieś pół kilometra stąd znajduje się strefa. Myślę, że możecie się tam zatrzymać na jakiś czas. Zaprowadzić was ? Właśnie tam zmierzam.
Vaice zmarszczył czoło.
- Najbliższa strefa, to strefa 25. Do dwudziestki szóstki jest około dobre 20 kilometrów na zachód. Nigdy nie słyszałem o strefie będącej gdzieś w tych okolicach. - zaapelował. Ken potaknął.
- Szukając Laurel przeszukałem każdą możliwą strefę, która miała numer powyżej dwudziestu. Nie znalazłem tutaj innej.
- W takim razie nie sprawdziliście dokładnie. - rzekła ponownie Rachel. Podeszła bliżej bohaterów. Wszyscy popatrzyli na siebie niepewnie.
- Pokaż nam, gdzie jest ta strefa. - zaapelował po chwili namysłu Vaice. Kobieta uśmiechnęła się, po czym machnęła na nich ręką, żeby szli za nią.
- Pogięło cię ? - zapytała Lily szeptem. - To wygląda jak sytuacja z jakiegoś horroru. Potrzebujemy pomocy, znikąd zjawia się jakaś baba i prowadzi nas w miejsce, o którym nigdy nie słyszeliśmy. Zaje, Kurwa, biście.
- Uspokój się. To sytuacja wyjątkowa. - odparł Vaice, biorąc Maddy na barana. - Kurde, Maddy, przytyłaś. - brązowooka coś tam mu od mruczała, ale mało kto to usłyszał. Wszyscy zgodnie ruszyli za Rachel.


***


Lily skamieniała, kiedy ujrzała miejsce, do którego podążali. Wszędzie dookoła było pełno drzew. Ta strefa mieściła się jakimś lesie ? Ale nadal dziwiła się, że jej brat wcześniej jej nie widział. Skoro to było na tych terenach...
- To już niedaleko. Wasza koleżanka poczuje się za niedługo lepiej. - zaapelowała ich przewodniczka. - Ta strefa słynie w niektórych za świetne herbaty i ziela lecznicze. - dodała z uśmiechem.
Lily zauważyła, że Ken nieco zwalnia. Po chwili szła z nim na równej linii.
- Możesz przewidzieć, jakie ona ma zamiary ? - zapytał szeptem.
- Przewidzieć ? - nie zrozumiała blondynka.
- No przecież widzisz przyszłość ? Częściej te bliższą, nie ?
- To nie działa na zawołanie. Wizje nachodzą mnie co jakiś czas.
- Jak to ? Znałem kilka takich osób i udawało im się czasem przywołać wizje na temat czegoś.
- Serio ? - Lily nieco podniosła głos, przez co niemal zdradziło temat ich rozmowy.
- Mogę spróbować cię tego nauczyć. Chcesz ? - spytał Ken, zniżając ton.
- Jasne! - odparła blondynka, uśmiechając się szeroko.
Blondyn odwzajemnił jej uśmiech. W tym momencie Lily zrobiła zdziwioną minę.
- Coś nie tak ? Mam coś na twarzy ? - zapytał, nieco dziwną reakcją blondynki.
- Nie. -odparła chichocząc. - Po prostu nigdy jeszcze nie widziałam cię uśmiechniętego. Rób to częściej, nie wyglądasz wtedy tak groźnie. - jej odpowiedź zszokowała go.
Odwrócił głowę, żeby ukryć rumieniec. Fakt, może i zachował się jak małolat gadający z dziewczyną, ale to mu nie przeszkadzało. Lily podbiegła do Laurel i zaczęły dyskusję.


***


Stanęli przed bramą porośniętą bluszczem. Dookoła było pełno drzew.
- Dość... trudno byłoby to zauważyć. - zaapelował Vaice. Potrzebowali teraz pilnej pomocy, gdyż z takim ekwipunkiem nie poradziliby sobie z chorobą Maddy. Muszą się zatrzymać na jakiś czas w tej strefie.
Kiedy tylko przekroczyli próg bramy, od razu zawiał przyjemny wiatr. Lily nagle poczuła zapach... piżma ? Nie mogła dokładnie tego określić. Szli ścieżką zarośniętą trawą.
- Witam. - jakieś głosy, wydobywające się z gromadzącego się tłumu, nieco przeraziły bohaterów.
- Goście tutaj to rzadkość. - wymamrotała Rachel.
- To widać... - wyszeptał Riven. Szli gęsto zarośniętą ścieżką, aż w końcu znaleźli się pod jakimś większym budynkiem. Wokół niego stało większość ludzi. Jakaś rudowłosa dziewczyną podeszła do nich.
- Wędrowcy ? - zapytała słodkim głosikiem. Vaice potaknął.
- Potrzebujemy małej pomocy. Moja siostra rozchorowała się i potrzebuje lekarstw. - wskazał ruchem głowy na Maddy.
- Oj biedactwo. - wymamrotała kobieta. - Wejdź z nią do środka. - zaapelowała, wskazując ruchem ręki wejście. Po chwili podeszła do nich jakaś inna kobieta. Miała długie, brązowe włosy i jasne oczy. Lili patrzyła na nią złośliwie. Miała niemalże każdą część ciała odsłoniętą. Tylko krótki, czarny top i spodenki. Z arogancją wypisaną na twarzy popatrzyła na bohaterów. Po chwili po prostu ich minęła. Blondynka obejrzała się za nią. Coś jej tu nie pasowało. Wszystko... nie trzymało się kupy.
- Proszę, wejdźcie. - powiedziała po chwili rudowłosa kobieta. Wszyscy weszli do środka. Lily westchnęła. O dziwo, ten dziwny zapach zniknął. Zmarszczyła brwi.
- Dziękujemy za pomoc. - zaczął Vaice. - Jednak, nigdy nie słyszałem o tej strefie. Co to za miejsce ? Która to strefa ?
- Spokojnie. - nagle w drzwiach pojawiła się ta sama brązowowłosa dziewczyna. Przywlokła ze sobą swój arogancki wizerunek. - Najpierw pasowałoby się przedstawić łaskawie, nie uważasz ?
- No tak. - odparł brat Lily. - nazywam się Vaice. To są moi kompani, Laurel, Riven, Ken i moja siostra Lily. - uśmiechnął się, po kolei wskazując na każdego wymienionego członka grupy.
- Ja jestem Kate. - zaapelowała brązowowłosa. - Ta tutaj to Valentina. - wskazała swoją rudowłosą koleżankę. Przekrzywiła usta w brzydkim grymasie i zmierzyła wzrokiem każdego nowego przybysza. Natknęła się na ostre spojrzenie Lily. Obydwie spiorunowały się wzrokiem.
- Chcecie może naszej herbaty ? Mamy naprawdę dobre zioła. - zaspokoiła sytuację rudowłosa.
- Tak, poproszę. - wymamrotał Vaice, widząc to, co się dzieje.
- Usiądźcie. - dodała Valentina.


***


Lily siedziała na jednym z foteli w wielkim salonie. Sufit był przyozdobiony jasnym żyrandolem. W pomieszczeniu bez problemu zmieściłoby się kilkadziesiąt osób.
- Jestem już. - zaapelowała rudowłosa, wnosząc do pomieszczenia tacę z kubkami z herbatą. Kate, stojąca niedaleko, obserwowała wszystko. Kiedy jej kompanka była już tylko kilka kroków od całej grupy, brązowowłosa uśmiechnęła się skrycie. Podstawiła nogę rudowłosej, przez to taca z jej rąk wylądowała na Lily.
Kate próbowała stłumić śmiech.
- Valentino, ty niezdaro. - wydukała z szerokim uśmiechem na twarzy.
- Wybacz, przyniosę ci ręcznik. - zaapelowała szybko rudowłosa. Blondynka zaczęła po cichu liczyć do dziesięciu, żeby powstrzymać wściekłość. Laurel podeszła do niej.
- Wszystko w porządku ? - zapytała jasnowłosa. Lily wstała w tej chwili z fotela i ruszyła, bez słowa, ku drzwiom. Jeszcze tylko zatrzymała się, tuż obok Kate. Brązowowłosa uśmiechała się triumfalnie. Nagle jej uśmiech zniknął. Lily patrzyła na nią morderczym wzrokiem. Kata opadła na kolana i zadrżała. Zaczęła ciężej oddychać. Złapała się za brzuch i jęknęła.
Vaice rozszerzył oczy.
- Lily, przestań! - podbiegł do siostry i złapał ją za ramię. - Uspokój się! - w tym momencie blondynka prychnęła i wybiegła z pomieszczenia. Kate wzięła głęboki oddech. Już z nią wszystko w porządku.
- Co to było, do jasnej cholery ?! - zapytała brązowowłosa z irytacją.
- Siedź cicho i ciesz się, że jeszcze żyjesz. - odparł Vaice.
- Co to było ? - zapytała Laurel Rivena.
- Lily miała świadomą wizję. - powiedział czarnowłosy. - To znaczy, że przed chwilą miała wizje. Ale dotyczyła ona czegoś konkretnego. Ona nie panuje nad sobą, kiedy widzi przyszłość. A ten atak nazywa głuchą arią powietrza. Bez powietrza... człowiek nie może żyć. Lily odbiera mu w tym ataku większy dostęp do tlenu, po czym miesza w jego sercu. To jest ostateczny atak Lily. Prawie wcale go nie używa. Zrobiła to tylko raz.
- To... okropna śmierć... - wymamrotała Laurel.
- Tak.


***

W tym samym czasie...

Szła długim, mrocznym korytarzem. Po chwili jednak usłyszała czyjąś rozmowę. Uśmiechnęła się skrycie.
- ~Most londyński upada, upada ~ - zanuciła. - ~Most londyński upada, my dear Lady.~
W tej chwili zza ściany, jakby znikąd, pojawił się jej kolega. Uśmiechnęła się szerzej, pokazując kły.
- Liza, co ty wyprawiasz ? - zapytał ostro. Dziewczyna zaśmiała się głośno. Jej krótkie, czarne włosy i przejrzyste oczy idealnie współgrały z bladą cerą. Jej kolega natomiast miał brązowe włosy i śniadą cerę.
- Nudzę się, Jason. - zaapelowała.
- Jesteś za mała, żeby chodzić tu o tak późnej porze.
- Myślałam, że to nie problem ?
- Mimo, iż jesteś wampirem, nadal masz tylko 10 lat.
- Tak, tak. - machnęła ręką i ponownie zaczęła nucić jakąś melodię. - Jest jakaś robota ? Nudzi mi się... - powiedziała.
- Jeśli chcesz, możesz poszukać pionka. - uśmiechnął się Jason.
- He ? - zapytała Liz z rozbawieniem. - Brzmi zabawnie. - zaśmiała się głośno i poszła dalej w ciemny korytarz.

---------

Witajcie :D Wena mi dopisuje, a ból głowy ustępuje ^^ Cieszę się, że ostatni rozdział wam się spodobał. W tym natomiast dowiecie się czegoś o Lily, dojdzie wątek z Kate (który, mogę powiedzieć – szybko się skończy.) oraz wreszcie pojawia się jakaś tam scenka z wampirami.
OGŁOSZENIE:
Teraz w zakładce „bohaterowie” możecie zobaczyć postaci z „strefy 27”. Tylko te, które dotychczas się pojawiły. Postaram się na bieżąco dodawać nowe biografie, kiedy pojawi się nowsza postać, mająca wpływ na główną fabułę.

Pozdrawiam.