Strefa 27 - rozdział 3

~Rozdział 3

~ Wspomnienie o Meredith

- Są tutaj...! - Laurel zamarła. Rozszerzyła oczy i momentalnie poszukała wzrokiem Lily, lub jakiegoś z jej towarzyszy. W tym momencie pojawiła się blondynka wraz z czarnowłosym facetem, o dobrze zbudowanej twarzy i jasnowłosa już wiedziała, kim on jest.
- Coś się stało ? - zapytała Lily. Laurel spoglądała nadal na przyjaciela blondynki.
Nie możemy pozwolić, żeby Riven dowiedział się o twoim pochodzeniu!
Te słowa dzwoniły jej w głowie, odbijając się echem. Jeśli to ten facet jest Rivenem, prawdopodobnie też bratem Meredith, to będzie musiała zataić przed nim tą informację. To nie jest proste...
- Coś się stało ? - głos Lily wyrwał jasnowłosą z zamyśleń. - Zbladłaś.
- Nie, tylko... nieco się martwię. Vaice pobiegł w głąb lasu. - Laurel zacisnęła wargi.
- Niespokojny jak zwykle. - uśmiechnęła się szeroko. - Riven, idź go poszukać. Ja z Laurel pójdziemy pod bramę, żeby sprawdzić, czy tam nie ma intruzów.
- Przyjąłem. - zasalutował czarnowłosy i zniknął w mgnieniu oka.
- On również jest obdarzonym ? - zapytała jasnowłosa.
- Tak. Super szybkość i panowanie nad ziemią. - zaapelowała szybko Lily, po czym dodała. - Musimy się pospieszyć. Intruzi mogą być strażą, która szuka wspólników Arthura, czyli w pewnym sensie też ciebie.
- Tak...
- Możesz mi powiedzieć, dlaczego zgodziłaś się uczestniczyć w takim czymś ?
- Może to cię zdziwi, ale Arthur mnie uratował. - Laurel uśmiechnęła się blado, wymawiając te słowa. W tej chwili obie zaczęły iść w kierunku głównej bramy.
- Poważnie ?
- Ale to długa historia.
- Mamy czas.
- Ech... cóż. Moi rodzice nie wiedzieli, kim są obdarzeni, a fakt, że ja takim byłam, przerażał ich. Potrafię widzieć postacie astralne, więc często myliłam je z ludźmi. Rodzice myśleli, że ja mówię sama do siebie. Wysłali mnie do psychiatryka, w którym żyłam o chlebie i wodzie. Arthur pojawił się pewnego dnia i wydostał mnie z tego miejsca. To tyle.
- Więc odwdzięczyłaś mu się poprzez asystę ?
- Dokładnie tak.
***
Riven w swoim niezawodnym tempie biegł prosto do lasu. Nagle zatrzymał się.
- Wyczułem dziwną energię, wydobywającą się z ciała tej dziewczyny, która była z Lily. - pomyślał, marszcząc brwi. - Nie mogę z tym czekać.
Momentalnie ruszył z powrotem. Ta tajemnicza energia nie dawała mu spokoju. Vaice na pewno da sobie radę.
Kiedy Riven był już kilka metrów od budynku, za którym stała Lily z przyjaciółką, zatrzymał się.
- Musimy się pospieszyć. Intruzi mogą być strażą, która szuka wspólników Arthura, czyli w pewnym sensie też ciebie. - słysząc słowa blondynki, czarnowłosy rozszerzył oczy.
- Tak...
- Możesz mi powiedzieć, dlaczego zgodziłaś się uczestniczyć w takim czymś ?
- Może to cię zdziwi, ale Arthur mnie uratował. - zaczęły tu iść. Szybko zniknął i ponownie skierował się w stronę lasu.
Stanął na chwilę, aby połączyć wątki. Wzdychał ciężko. Uderzył pięścią w korę drzewa. Sam już nie wiedział, co teraz zrobić. Wrócić do nich i oskarżyć tę nową o popełnienie zbrodni, po czym wydać ją straży ? A może na razie zachowa się, jakby o niczym nie wiedział ? Jedno jest pewne.
- Ona jest wspólniczką Arthura. Zabójczynią Meredith.
***
Lily obejrzała się. Miała okropne wrażenie, że są śledzone. Odkąd defekty wstąpiły na ten świat, to wrażenie stawało się coraz silniejsze.
- Słuchaj, - zaczęła Laurel, wyprowadzając ją z rozmyślań. - a co się stanie, jak Riven dowie się o moim pochodzeniu ? Zabije mnie ?
- Co ? Nie. - zaśmiała się Lily. - Na wszelki wypadek mamy asa w rękawie. - tu jej mina zrobiła się bardziej poważna. Spoglądała w dal i wyglądała, jakby na coś czekała.
- Riven! - powiedziała po pewnym czasie Lily, widząc nadchodzącego przyjaciela. - Znalazłeś Vaice'a ?
Jednak czarnowłosy nic nie odpowiedział. Podszedł do Laurel. Po chwili ziemia wokół jasnowłosej zaczęła drżeć. Blondynka zorientowała się, co jest grane.
- Przestań! - krzyknęła Lily. - Zostaw Laurel! - po tych słowach podniosła ręce i wymierzyła je w stronę czarnowłosego. Momentalnie upadł na ziemię, a potem powietrze odrzuciło go na najbliższą ścianę. Lily wzdrygnęła się. Podbiegła do Rivena i przykucnęła przy nim.
- Wszystko w porządku ? Co ci się stało, Riven ? - zapytała z troską wymalowaną na twarzy. Pomogła mu wstać. Uśmiechnęła się blado. Po chwili jednak czarnowłosy odtrącił ją od siebie.
- Wiedziałaś! - krzyknął i zamachnął się, żeby uderzyć Lily pięścią, ale w ostateczności uspokoił się.
- C ci się dzieje !? - zapytała blondynka.
- Ty wiesz, kim ona jest, prawda !? Po c ja się głupio pytam, oczywiście, że wiesz! Słyszałem waszą rozmowę! Ona jest wspólniczką Arthura!
- Nie krzycz! Mogą cię usłyszeć. - zaapelowała szybko Lily, starając się uspokoić sytuację.
- Kto !? Strażnicy ? Dlaczego ty jej pomagasz ? To wszystko przez nią!
- Uspokój się! Mam powód, żeby jej pomóc, miałam taką wizję.
- Tak, ty i twoje wizje!.
Laurel stała jak osłupiała, przyglądając się tej scenie. Przypomniała sobie słowa Vaice'a.
Oni nigdy się nie pokłócili.
Była właśnie świadkiem ich pierwszej kłótni. Czy to przez nią ? W końcu kłócą się o to, że ona tutaj jest. Jedna strona chce, aby została w strefie 27, natomiast druga pragnie jej niezwłocznej śmierci. Jest powodem ich pierwszej kłótni. Poczuła nagle, jak łzy napływają jej do oczu. Pobiegła z powrotem w głąb strefy. Tam, gdzie może nikt jej nie znajdzie.
***
- Laurel! - krzyknęła Lily, oglądając się na przyjaciółkę. Spojrzała z powrotem na Rivena. - Możesz nie być taki agresywny i mnie wysłuchać!?
- Ona jest wspólniczką Ar... - nie dane mu było dokończyć. Blondynka spoliczkowała go. Jej mina wyrażała smutek, pomieszany z wściekłością.
- Ale za to widzi duchy, a jednym z nich jest twoja siostra! - wysyczała przez zęby, po czym pobiegła za przyjaciółką.
Riven stał jak osłupiały, kiedy zniknęła za licznymi krzakami i drzewami. Przełknął głośno ślinę.
- Meredith...
***
- Laurel! Wyjdź, proszę. Riven już się nieco uspokoił. - mówiła Lily, mając choćby mały promyczek nadziei, że odnajdzie przyjaciółkę, zanim zrobią to strażnicy.
- Ja jestem spokojny do czasu. - usłyszała nagle głos czarnowłosego.
- Weź już nie rób scen. - Słowa Lily były okropnie suche i bezuczuciowe. W głębi serca wiedziała, że jest zła na Rivena, jednak tak naprawdę chyba była po prostu zawiedziona. Jeszcze nigdy się nie pokłócili.
- Przepraszam... - oboje odwrócili się, kiedy usłyszeli ten cieniutki głos.
- Laurel! - ucieszyła się Lily. Podbiegła do koleżanki i uścisnęła ją serdecznie.
- Przepraszam, to moja wina...
- Co ty mówisz ? Riven już się uspokoił, prawda ?
- Mhm... Ty naprawdę widzisz i słyszysz Meredith ? - zapytał, jakby nie mógł już wytrzymać.
- Tak. Ona również wszystko słyszy i widzi... - teraz Laurel nieco pożałowała, że to powiedziała. Może nieumyślnie zraniła tym Rivena ?
- Póki co lepiej chodźmy, nim natkniemy się na intruzów. - zaapelowała Lily zmieniając temat.
- Intruzi ? - za nimi jednak stał już ktoś niemile widziany. Laurel d razu go poznała. - To tak teraz nazywa się strażników ?
Mężczyzna miał jasne blond włosy i ciemne oczy. Był bardzo wysoki i dobrze zbudowany. Miał na sobie tylko koszulę i proste Jeansy.
- Zastępca naczelnika straży – zaczęła cicho Laurel. - Ken.
- Czego chcesz ? - Lily spojrzała na niego z pogardą.
- Oddajcie dziewczynę a nikomu nie stanie się krzywda. - Mina strażnika przyozdobiona została szarmanckim uśmiechem.
- Riven, zabierz Laurel w bezpieczne miejsce! - Blondynka wyciągnęła dwa sztylety i przyjęła pozycję do walki. - Ja go tu zatrzymam.
Czarnowłosy nie czekał na dalsze instrukcje. Złapał jasnowłosą za ramiona i poprowadził w przeciwną stronę od zastępcy naczelnika. Lily ukradkiem oka to widziała. Kiedy on w ten sposób dotknął jej przyjaciółki, poczuła nagły przypływ zazdrości, ale momentalnie to zataiła. Ukryła to, tak jak zawsze.
- Myślisz, że dasz mi radę w pojedynkę ? - zapytał Ken, nie zdejmując swojego uśmiechu z twarzy.
- Walcz!